Wietnam czy Tajlandia? Co wybrać na pierwszą egzotyczną podróż

Wybór między Wietnamem a Tajlandią na pierwszą egzotyczną podróż to dylemat, przed którym staje wielu początkujących podróżników. Sam długo analizowałem te dwa fascynujące kierunki, każdy oferujący własną, niepowtarzalną mozaikę doświadczeń. Tajlandia, jedyny kraj w Azji Południowo-Wschodniej, który nigdy nie był europejską kolonią, przyciąga rajskimi plażami z turkusową wodą i kolorową rafą koralową. Podczas gdy Wietnam zachwyca wpisaną na listę UNESCO Zatoką Ha Long z setkami wapiennych wysp.

Stojąc przed tym wyborem, zauważyłem, że każdy z tych krajów ma swoje mocne strony. Wietnam jest generalnie bardziej przystępny cenowo, szczególnie jeśli chodzi o zakwaterowanie i wyżywienie. Tajlandia natomiast, chociaż nieco droższa, oferuje szeroki wachlarz opcji – od przystępnych hosteli po luksusowe resorty. Klimat również odgrywa kluczową rolę – Wietnam charakteryzuje się zróżnicowaną pogodą, z chłodniejszymi zimami na północy i tropikalnym klimatem na południu, natomiast Tajlandia cieszy się ciepłą, tropikalną aurą przez cały rok.

W tym przewodniku podzielę się moimi doświadczeniami i spostrzeżeniami, które pomogą Ci podjąć właściwą decyzję na pierwszą podróż do Azji Południowo-Wschodniej. Przeanalizujemy wszystkie kluczowe aspekty – od kultury i kuchni, przez krajobrazy, aż po praktyczne wskazówki dotyczące organizacji wyjazdu.

Moje pierwsze zetknięcie z egzotyką Azji

Samolot obniża lot, a ja przyciskam nos do okna, próbując wypatrzeć pierwsze zarysy azjatyckiej ziemi. Serce bije mi szybciej – oto moment, kiedy marzenia o podróży na Daleki Wschód stają się rzeczywistością. Za chwilę poznam odpowiedź na pytanie, które dręczyło mnie od miesięcy: Wietnam czy Tajlandia? Co bardziej zawładnie moim sercem?

Lądowanie w Bangkoku – szok kulturowy czy fascynacja?

Pierwsze godziny w stolicy Tajlandii to istny wir doznań. Po wyczerpującej podróży (w sumie 18 godzin od wyjścia z domu) staję na płycie lotniska Suvarnabhumi, jednego z największych w regionie. Gorące, wilgotne powietrze uderza we mnie niczym mokry ręcznik, pot natychmiast zaczyna spływać po plecach.

Podczas jazdy taksówką do centrum (koszt około 400-500 THB) przeżywam prawdziwy szok kulturowo-architektoniczny. Przez okno obserwuję niesamowity misz-masz – ekskluzywne drapacze chmur stoją tuż obok tradycyjnych tajskich domków. Bangkok naprawdę zasługuje na miano miasta kontrastów: luksusowe hotele sąsiadują ze slumsami, drogie restauracje z kuszącymi zapachami street foodu.

Najbardziej uderza mnie świat zapachów. Idąc ulicą czuję całą gamę doznań – rozkoszne aromaty przypraw i potraw ulicznych przeplatają się z mniej przyjemnymi woniami. To niesamowite, jak z każdym krokiem zmienia się percepcja tego samego kawałka ulicy.

Bangkok nie śpi – ta prosta prawda dociera do mnie już pierwszego wieczoru. Miasto tętni życiem przez całą dobę, a ja czuję się jednocześnie przytłoczony i zafascynowany. Hałas, tłok, miliony skuterów i samochodów nawet w późnych godzinach nocnych. Czy to może być miłość od pierwszego wejrzenia, czy raczej początek trudnej relacji?

Khao San Road, mekka backpackersów, wydaje się osobnym mikrokosmosem – w dzień jeden wielki stragan, w nocy impreza do rana. Obserwuję Tajów – są uprzejmi, uśmiechają się, ale nie są natrętni. Kiedy próbuję targować się o cenę przejazdu tuk-tukiem (co okazuje się sztuką obowiązkową), uderza mnie ich cierpliwość i pogodne usposobienie.

Hanoi – pierwsze kroki w wietnamskiej rzeczywistości

Wietnamska stolica wita mnie zupełnie inaczej. Lądujemy o barbarzyńsko wczesnej godzinie, jest jeszcze ciemno, ale już parno i duszno. Zmęczenie miesza się z podekscytowaniem, które powoli przechodzi w irytację. Jednak otrząsam się szybko – jestem w Hanoi, mamy cały dzień przed sobą!

W poszukiwaniu śniadania ruszam do najstarszej dzielnicy – Old Quarter, powstałej w XI wieku. Tutaj dostrzegam budzące się do życia miasto – kobiety z drewnianymi koromysłami niosące jedzenie w koszach, mężczyźni w tradycyjnych stożkowych kapeluszach Non la, rowery załadowane towarami, skutery z każdej strony.

Przeprawa przez ulicę graniczy z cudem – wietnamscy kierowcy ciągle trąbią, brak świateł ulicznych, nie stosują kierunkowskazów. W przeciwieństwie do Bangkoku, nie ma tu metra, a miasto jest niesamowicie zakorkowane. Pierwszy raz w życiu muszę przyswoić zupełnie nowe zasady przechodząc przez jezdnię – idę pewnie i spokojnie, z oczami dookoła głowy.

Już po paru godzinach zauważam, że Wietnamczycy są mniej uśmiechnięci niż Tajowie. Z drugiej strony, wydają się bardziej otwarci na kontakt z przybyszami. Nawet jeśli trafiamy na kogoś, kto słabiej zna angielski, po minucie pojawia się syn, córka czy młodszy krewny, który mówi lepiej.

Przede wszystkim to, co zachwyca mnie w Hanoi, to jedzenie – uliczne zupy pho, świeże sajgonki, makaron ryżowy z ziołami. Na każdym kroku stoją plastikowe stoliki z krzesełkami – szybko przekonuję się, że to jedne z najlepszych miejsc do jedzenia w Wietnamie.

Hanoi to miasto, które chłonie się całym sobą. Pod koniec dnia, z dziesięcioma kilometrami w nogach, czuję, że dopiero zaczynam poznawać jego prawdziwe oblicze. Czy to właśnie tutaj, w tym fascynującym chaosie, odnajdę swoją azjatycką miłość?

Krajobrazy, które zabierają dech

Gdy patrzę na zdjęcia z moich podróży, to właśnie krajobrazy Azji zachwycają mnie najbardziej. Nic nie przygotowało mnie na te widoki – ani przewodniki, ani relacje znajomych, ani nawet najpiękniejsze fotografie z Instagrama.

Tajskie plaże kontra wietnamska Zatoka Ha Long

Stoję na plaży Railay w Tajlandii, a piasek pod stopami jest biały jak cukier. Morze Andamańskie mieni się wszystkimi odcieniami błękitu i turkusu, a majestatyczne wapienne klify wyrastają wprost z wody. To miejsce dostępne tylko łodzią, co nadaje mu intymny charakter. Ktoś obok mnie szepcze, że to jedna z najpiękniejszych plaż w całej Tajlandii. Trudno się nie zgodzić.

Tajskie plaże są jak z pocztówek – krystalicznie czysta woda, białe piaski i bujna roślinność tworzą idealne warunki do relaksu. Koh Phi Phi czy Phuket oferują nie tylko piękne widoki, ale też wspaniałe możliwości nurkowania wśród raf koralowych. To raj dla miłośników sportów wodnych. Wyobraźcie sobie – leżę na piasku tak delikatnym, że przesypuje się między palcami jak jedwab, a kilka metrów dalej turkusowa tafla wody kusi swoim chłodem.

Jednak wietnamska Zatoka Ha Long to zupełnie inna bajka. Przypomina krajobraz z innej planety. Ponad dwa tysiące wapiennych wysp wynurza się z szmaragdowych wód zatoki, jakby gigantyczny smok (zgodnie z legendą) podczas lotu zanurzył swój ogon w morzu. Od 1994 roku miejsce to znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO – i nie ma w tym krzty przesady.

Spędzam noc na łodzi w zatoce Ha Long i to doświadczenie przyprawia mnie o zawrót głowy. Rejs oferuje nie tylko zapierające dech widoki, ale też poranne tai-chi na pokładzie, wieczorne lekcje gotowania i zwiedzanie fascynujących jaskiń. Przystajemy przy wyspie Ti Top z jej własną plażą – mniejszą od tajskich, ale równie urokliwą.

W starciu piękna trudno wskazać zwycięzcę. Tajskie plaże to esencja tropikalnego raju, Zatoka Ha Long natomiast to mistyczny krajobraz o niemal nieziemskim wyglądzie. Dla mnie jednak wietnamskie widoki mają w sobie coś więcej – jakąś tajemniczą głębię, która porusza duszę.

Górskie regiony – trekking w północnej Tajlandii i Wietnamie

Uciekam od wybrzeży w góry i nagle krajobraz zmienia się diametralnie. Sapa w północnym Wietnamie wita mnie bujną, soczystą zielenią tarasów ryżowych. Mgła często spowija ten region – podobno przez ponad 160 dni w roku, co nadaje mu tajemniczy, niemal mistyczny charakter.

Podczas trekkingu w okolicach Sapa nie mogę powstrzymać okrzyków zachwytu. Co kilka minut zatrzymuję się, aby podziwiać kolejny, jeszcze piękniejszy widok. Tarasy ryżowe, położone w wietnamskich górach, to istny spektakl natury, a dominujący nad okolicą Fansipan – najwyższy szczyt Indochin (3143 m n.p.m.) – majaczący w oddali, dodaje jeszcze więcej dramatyzmu.

Północna Tajlandia oferuje podobne doznania, choć nieco bardziej łagodne. Trekking w górskich regionach wokół Chiang Mai pozwala na bliższe poznanie lokalnych grup etnicznych, podobnie jak w Wietnamie. Najlepszy czas na górskie wędrówki to wiosna (marzec – maj) oraz jesień (październik – listopad), gdy pogoda jest łagodna i sucha.

Poranki w górach północnego Wietnamu przypominają mi… polskie klimaty. Chłodne, mgliste, czasem nawet zimne. Trudno uwierzyć, że jestem w tropikalnym kraju. Spotykam przedstawicieli mniejszości etnicznych – Hmong, Dao, Tay – ubranych w tradycyjne, kolorowe stroje, którzy z uśmiechem pokazują mi swoje wioski.

Miasta pełne kontrastów – Bangkok i Ho Chi Minh

Z gór wracam do miejskiego zgiełku, który w Azji ma zupełnie inny wymiar. Bangkok i Ho Chi Minh City (dawny Sajgon) to miasta pulsujące energią 24 godziny na dobę.

Ho Chi Minh przypomina mi bardziej Bangkok czy Kuala Lumpur niż północny Wietnam. Miasto jest intensywne i chaotyczne – dwa słowa, które najlepiej oddają jego charakter. Pełne neonów, billboardów i zachodnich korporacji, zdaje się żyć w nieustannym pośpiechu.

Tymczasem Bangkok, mimo podobnego tempa, ma w sobie coś magicznego. Miasto kontrastów – luksusowe hotele sąsiadują ze slumsami, nowoczesne drapacze chmur z tradycyjnymi domkami. Oba miasta mają swoje nadmorskie plaże i przepływają przez nie rzeki, co dodaje im uroku.

Przemieszczanie się po Bangkoku jest zdecydowanie łatwiejsze dzięki rozbudowanemu systemowi metra, którego brakuje w Ho Chi Minh. Za to wietnamskie miasto oferuje znacznie tańszą komunikację miejską – bilet kosztuje zaledwie 1,15 PLN, podczas gdy w Bangkoku trzeba zapłacić 4,90 PLN.

Czy Wietnam czy Tajlandia oferują lepsze widoki? To pytanie bez odpowiedzi. Oba kraje prezentują tak różnorodne krajobrazy, że wybór zależy wyłącznie od osobistych preferencji. Dla mnie jednak to właśnie te kontrasty – między rajskimi plażami a majestatycznymi górami, między starożytnymi tradycjami a nowoczesnością wielkich miast – stanowią o magii Azji Południowo-Wschodniej.

Kuchnia, która budzi zmysły

Poranną kawę popijam na tarasie niewielkiej knajpki w Hanoi, gdy dociera do mnie, że w Azji to nie tylko krajobrazy kradną serce – to kuchnia jest prawdziwą bramą do duszy tych krajów. Zapach, smak, tekstura – każdy kęs opowiada historię miejsca, z którego pochodzi.

Tajskie smaki – między słodyczą a ostrością

Tajska kuchnia to istny taniec smaków, w którym każdy posiłek jest wyważoną harmonią pięciu podstawowych nut: gorzkiej, słodkiej, słonej, ostrej i kwaśnej. Kiedy pierwszy raz próbuję autentycznego pad thaia na ulicy w Bangkoku, czuję jak eksplozja smaków dosłownie zatrzymuje mój oddech.

Podstawą tajskich dań jest kokos – w każdej postaci: mleko, woda, cukier, olej, świeży miąższ. To dzięki niemu curry nabiera kremowej konsystencji, a zupy – głębi. Pamiętam ten moment zachwytu nad zupą tom kha – mleczno-kokosowym wywarem z aromatem trawy cytrynowej i galangalu.

Tajowie nie używają soli do przyprawiania potraw, zamiast tego stosują sos sojowy, rybny albo ostrygowy. W połączeniu z chili, trawą cytrynową, kolendrą i liśćmi limonki kaffir tworzą kompozycję, którą można określić tylko jednym słowem: oszałamiająca.

Wietnamska prostota i świeżość

W przeciwieństwie do intensywnej tajskiej kuchni, wietnamskie potrawy urzekają mnie swoją lekkością i prostotą. Wietnamczycy szczególną wagę przykładają do świeżości używanych składników – warzywa, zioła, owoce morza i mięso są zwykle kupowane na lokalnych targach i przygotowywane na bieżąco.

Sos rybny zamiast sojowego to niemal znak rozpoznawczy kuchni wietnamskiej. Mimo intensywnego zapachu, dodaje daniom głębi i niepowtarzalnego smaku umami. Pamiętam moje pierwsze spring rollsy – świeże, niesmażone sajgonki z warzywami i krewetkami. Idealnie zbalansowane, orzeźwiające, z dressingiem na bazie sosu rybnego.

Najbardziej fascynującym odkryciem jest dla mnie zupa pho – wietnamski odpowiednik naszego rosołu. Podawana z kolendrą i sosem rybnym, w Wietnamie jest posiłkiem na każdą porę dnia – nawet na śniadanie! To prawdziwa kwintesencja wietnamskiej kuchni – prosta, pożywna i zadziwiająco znajoma.

Gdzie jedzenie jest bardziej przyjazne dla początkujących

Dla kogoś, kto po raz pierwszy styka się z kuchnią azjatycką, obie mogą wydawać się wyzwaniem. Jednak po kilku tygodniach próbowania różnych dań dochodzę do wniosku, że wietnamska kuchnia jest łagodniejsza dla nieprzyzwyczajonych podniebień.

Tajska kuchnia należy do jednej z najbardziej pikantnych kuchni świata, natomiast wietnamska – choć również korzysta z chili – stawia bardziej na świeżość i balans. Dodatkowo, niemal identyczny do polskiego rosołu wietnamski pho stanowi świetny pomost między naszymi kulturami kulinarnymi.

Dla początkujących w tajskiej kuchni polecam klasyki: pad thai, curry czy zupę tom kha – to dania, które łatwiej zaakceptować nieprzyzwyczajonym do intensywnych azjatyckich smaków. Patrząc na innych turystów wokół, widzę, że to właśnie te potrawy najczęściej trafiają na stoły cudzoziemców.

Spotkania z mieszkańcami – różnice kulturowe

Siedzę na drewnianej ławce w cieniu palm, obserwując uliczny spektakl życia Azji. To właśnie spotkania z mieszkańcami, te ulotne momenty wymiany spojrzeń i gestów, stanowią prawdziwą esencję podróży. W Tajlandii i Wietnamie odkryłem, że różnice kulturowe są jak odciski palców – pozornie podobne, ale w istocie niepowtarzalne.

Tajlandia – Kraina Uśmiechu i jej mieszkańcy

„Kraina Tysiąca Uśmiechów” – to określenie Tajlandii nie jest przypadkowe. Tajowie witają cię uśmiechem jak starym znajomym, choć paradoksalnie pozostają nieco odlegli. Ich gościnność to delikatna tkanina, przez którą trudno się przebić do głębszych warstw.

Zauważyłem, że kiedy próbowałem nawiązać bliższe relacje, napotykałem na niewidzialną barierę. Podczas dziewięciomiesięcznego pobytu nie udało mi się zaprzyjaźnić z żadnym Tajem. Byli jak piękne orchidee – zachwycające, ale niedostępne.

Charakterystyczny gest wai – złożone dłonie jak do modlitwy z lekkim ukłonem – to pierwszy kod kulturowy, który przyswoiłem. Nauczyłem się też, że głowa jest święta, a stopy nieczyste. Nigdy nie wskazuję na nic stopą, nie dotykam niczyich włosów.

Tajowie są niezwykle przywiązani do monarchii, okazując niezwykły szacunek rodzinie królewskiej. Zauważyłem, że w kinach seanse rozpoczynają się od kilkuminutowego hymnu na cześć króla, a wszyscy wstają z miejsc w geście szacunku.

Wietnamczycy – między rezerwą a ciekawością

W kontraście do „uśmiechniętych” Tajów, Wietnamczycy wydają się bardziej powściągliwi. Ich twarze rzadziej zdobi szeroki uśmiech, ale paradoksalnie – łatwiej nawiązać z nimi głębszą relację.

„W pierwszej chwili zmartwiło mnie to, że są dużo mniej radośni od Tajów” – zanotowałem w swoim dzienniku pierwszego dnia. A jednak to właśnie w Wietnamie, po pracy, miejscowi zapraszali mnie na kawę czy obiad, proponowali wspólne spędzanie czasu.

Co mnie zaskoczyło – Wietnamczycy często znają języki obce, a edukacja jest dla nich niezwykle ważna. Jeśli trafiałem na kogoś, kto słabiej mówił po angielsku, szybko pojawiał się syn, córka czy młodszy krewny, który służył za tłumacza.

Podczas trekkingu w górach Sapa spotkałem mniejszości etniczne – Hmong i Red Dao w tradycyjnych, kolorowych strojach. Te spotkania były jak podróż w czasie – kobiety z plemienia H’mong, ubrane w różnokolorowe, pasiaste spódnice, których reputacja zależy od ilości ubrań i biżuterii.

W Wietnamie czułem się bardziej jak gość, a mniej jak turysta. To subtelna, ale kluczowa różnica, która sprawia, że wspomnienia z tego kraju mają inny odcień, głębszy i bardziej nasycony.

Praktyczne aspekty pierwszej podróży

Księżyc rzuca srebrną poświatę na mój kalendarz podróżny, gdy zakreślam potencjalne daty wyjazdu do Azji. Wybór odpowiedniego czasu to pierwsza decyzja, która może przesądzić o sukcesie pierwszej egzotycznej podróży. Pochylam się nad mapą, a moje palce kreślą wyobrażoną trasę przez dwa fascynujące kraje.

Kiedy najlepiej wybrać się do Tajlandii, a kiedy do Wietnamu

W Tajlandii najpiękniejsza pogoda panuje pomiędzy listopadem a lutym – wtedy niebo jest krystalicznie czyste, a temperatura idealnie balansuje między ciepłem a komfortem. Dotykam fotografii zachwycających tajskich plaż, myśląc o tym doskonałym okresie, gdy słońce łagodnie muska skórę, nie parząc jej bezlitośnie.

W Wietnamie sprawa komplikuje się niczym wzory na tradycyjnym hafcie. Kraj ten jest jak kobieta o wielu twarzach – każdy region ma swój idealny czas. Północny Wietnam najlepiej odwiedzić wiosną (marzec-kwiecień) lub jesienią (wrzesień-listopad), kiedy mgły delikatnie otulają górskie szczyty. Na południe – do Ho Chi Minh czy Delty Mekongu – warto wybrać się między październikiem a majem, w porze suchej.

Przeglądam swoje notatki. Kwiecień. To miesiąc, który jak klamra spinałby oba kraje idealną pogodą. Najpiękniejszy czas na wizytę w całym regionie – gdy kwiat podróży rozkwita najpełniej.

Jak zaplanować trasę dla początkującego

Pierwsze podróże do Azji to jak pierwsze kroki dziecka – lepiej zacząć od małych, pewnych kroków niż ambitnych maratonów. Zastanawiam się, jak rozłożyć te kroki na mapie.

Dla początkującego podróżnika złota zasada brzmi: lepiej zobaczyć mniej, ale dokładniej. Patrzę na mały notes, gdzie zapisałem słowa napotkanego w Hanoi Francuza: „W ciągu miesiąca nie zwiedzisz trzech krajów dokładnie. Podróżuj powoli”.

Moje doświadczenie podpowiada, że na Wietnam warto poświęcić najwięcej czasu – około 70% podróży. To tutaj znajdują się najbardziej fascynujące miejsca, które powinny znaleźć się na liście każdego podróżnika.

Wycieczka zorganizowana czy samodzielna podróż

To pytanie jak rzeka rozgałęzia się na wiele strumieni. Stoję na rozdrożu, ważąc zalety obu opcji.

W jednej dłoni trzymam folder biura podróży – wygoda, bezpieczeństwo, wszystko zaplanowane. W drugiej – kartkę z odręcznymi notatkami do samodzielnej podróży – wolność, autentyczność, głębsze doświadczenie.

Podróż na własną rękę w Tajlandii i Wietnamie jest zaskakująco prosta. Oba kraje mają świetnie rozwiniętą infrastrukturę turystyczną. Noclegi można znaleźć wszędzie – czasem w zabawnie niskich cenach. W Hoi An za pokój hostelowy z łazienką płaciłem zaledwie 18 zł!

Jednakże, dla osób niepewnych, pierwsza podróż z biurem może być łagodniejszym wejściem w egzotyczny świat. Jak malarz, który najpierw szkicuje kontur, by później wypełnić go kolorami podczas własnej podróży.

Ceny w Tajlandii i Wietnami

Pod względem kosztów podróżowania Wietnam i Tajlandia wciąż pozostają jednymi z najbardziej budżetowych kierunków w Azji Południowo-Wschodniej, choć różnice w cenach bywają zauważalne. Wietnam kusi niższymi kosztami codziennego życia – uliczny posiłek (np. aromatyczna pho) to często wydatek od 6 do 10 zł, natomiast w Tajlandii za klasyczne pad thai zapłacimy zwykle około 10–15 zł. Noclegi w Wietnamie – zwłaszcza poza popularnymi miejscowościami – bywają tańsze niż w tajskich kurortach, gdzie ceny rosną szczególnie w sezonie zimowym. Transport publiczny i pociągi są bardzo tanie w obu krajach, choć Tajlandia ma nieco bardziej rozwiniętą infrastrukturę turystyczną, co przekłada się na wyższe ceny atrakcji, wycieczek i biletów wstępu. W skrócie: jeśli budżet ma decydować – Ceny w Wietnamie są niższe, ale Tajlandia wciąż pozostaje wyjątkowo przystępna jak na to, co oferuje.

Wnioski

Siedzę na tarasie małej kawiarni w Hanoi, ostatni raz sącząc wietnamską kawę z kondensowanym mlekiem. Moje myśli wędrują przez wszystkie miejsca, które odwiedziłem, przez wszystkie smaki, które poznałem, przez wszystkie twarze, które spotkałem. Tajlandia i Wietnam – dwa kraje, które na zawsze zmieniły moje postrzeganie podróży.

Każdy z nich oferuje coś wyjątkowego. Tajlandia zachwyca rajskimi plażami i niezmąconym spokojem buddyjskich świątyń. Wietnam urzeka autentycznością i różnorodnością krajobrazów – od mistycznej Zatoki Ha Long po zielone tarasy ryżowe Sapy. Jednak prawdziwa magia tych miejsc kryje się w szczegółach: w porannej mgle unoszącej się nad uliczkami Hanoi, w zapachu świeżego pad thaia na ulicach Bangkoku, w ciepłym uśmiechu lokalnego sprzedawcy kawy.

Dla początkującego podróżnika oba kierunki mają swoje zalety. Tajlandia, z rozwiniętą infrastrukturą turystyczną i legendarnymi plażami, stanowi łagodniejsze wprowadzenie w egzotykę Azji. Wietnam, bardziej surowy i autentyczny, nagradza odważnych podróżników głębszymi, bardziej osobistymi doświadczeniami.

Patrząc wstecz na moje pierwsze kroki w Azji Południowo-Wschodniej, widzę, że nie ma złego wyboru. Każdy kraj napisze własną historię w sercu podróżnika. Najważniejsze to otworzyć się na nowe doświadczenia, pozwolić sobie na zanurzenie w lokalnej kulturze i dać się ponieść magii Dalekiego Wschodu.